Chimborazo5000

Na een week in het Noorden is het tijd om naar het Zuiden te reizen. Om middernacht komen we aan in Guamote. De volgende ochtend is het markt. Ik koop zestien vissen en krijg er twee extra, alles voor vier dolar. De inti sisa medewerkers helpen met kuisen en frituren voor het middagmaal. Meteen daarna vertrek ik met een groep mee naar de Chimborazo, de hoogste berg van het land. Niet om te beklimmen, wel om de berg bij zonsondergang te aanschouwen.

De ingang van het park ligt op 4300 meter hoogte. De auto rijdt verder tot 4800 meter. Ik doe het stuk te voet. Op een uur ben ik vijf honderd meter gestegen. Samen met de anderen stap ik tot 5000 meter. De aanpassing aan de hoogte is meer dan goed. Minder goed nieuws hoor ik van de meegereisde toeristen en de gidsen die in de refugio verblijven om binnen enkele uren te klimmen. Het is sowieso de periode van droogte en wind. Enkele toeristen konden door de harde wind amper de deur van de auto openen en de gidsen die verleden week de Cotopaxi beklommen beschrijven een vreselijke koude vanaf de Yanasaca rots of de laatste twee, drie honderd meter. Ik vrees dat wind de grootste moeilijkheid wordt.

De Chimborazo is prachtig. Enige minpunt is dat de sneeuwgrens een aanzienlijk deel is gestegen. De gletsjer die ik vorig jaar beklom is verdwenen. Er viel dit jaar weinig sneeuw en door warme luchtstromen vanuit de kust is de 'grote witte' met een pak minder sneeuw beladen. De cotopaxi die in de oostelijke bergketen ligt, heeft wel veel sneeuw. Bij het terugrijden van de Chimborazo komt een kleurenpalet te voorschijn met rode, paarse en gele kleuren die ik nog niet gezien heb. De hemel is met sterren gevuld en als ik mijn petje omhoog doe zie ik de maan vanuit de kofferbak. Binnen vier dagen is de maan zo goed als vol, het moment om de Cotopaxi op te stappen.

Nu ben ik een dag in Guamote en niet meer dezelfde als toen. De tijd in België zou dat ook niet mogelijk zijn geweest. Het is steeds een natuurlijke aanpassing op verschillende plaatsen. De confrontatie met Guamote is een kleine schok maar nu de feesten er aan komen zal dat snel over zijn. Alleen moet ik nog even wachten tot ons doel zo goed mogelijk bereikt is want voorbereiding is het belangrijkste van de beklimming.


Adios